Omdat iedereen van hem houdt (en terecht), hier nog wat informatie over de Held:
Oud-BFCââ¬â¢er Jeroen Verhoeven staat nu onder de lat bij eredivisieclub FC Volendam
Als hij het terrein van het Bussumse BFC oploopt, begroeten verschillende bestuursleden de 28-jarige Jeroen Verhoeven. Hij is een oude bekende op de club, waar hij begon als vijfjarig jochie. De naam Verhoeven is zeer bekend bij BFC, maar niet alleen vanwege de Volendamgoalie van nu: ââ¬ÅMijn vader was wedstrijdsecretaris, mijn opa erelid en mijn moeder heeft lange tijd de boekjes met wedstrijdschemaââ¬â¢s en routebeschrijvingen gemaakt. BFC zit in de familie en ook ik heb een echt BFC hart.ââ¬Â
In de weekenden was de kleine Verhoeven altijd te vinden op de club. ââ¬ÅOp zaterdag moest ik zelf voetballen en mijn vader was toch het hele weekend bij BFC. Dus ook op zondag was ik in de weer. Dan ging ik als er even niemand op het veld was, in de rust en tussen de wedstrijden, met vriendjes ââ¬ËAfstand tienenââ¬â¢ doen. Dan heeft iedereen als keeper een bepaald aantal punten. Elke keer dat er bij je gescoord wordt, gaan er punten af. Het was niet zo dat ik altijd won; eigenlijk weet ik het niet meer zo goedââ¬Â¦ het ging meer om het spelletje dan om het winnen.ââ¬Â
Net als de liefde voor BFC, is ook keepen niet vreemd in de familie. Verhoevenââ¬â¢s vader, oom en neef stonden alle drie in het doel. Zelf begon hij echter als rechtsbuiten. Lachend vertelt hij: ââ¬ÅIk kreeg een kwartje van mijn opa voor elk doelpunt dat ik maakte. Hierdoor werd ik, tot de frustratie van mijn teamgenoten, erg egoïstisch. Ik probeerde te scoren vanuit onmogelijke hoeken, in plaats van dat ik de bal gewoon aflegde.ââ¬Â
ââ¬ÅIn de Cââ¬â¢tjes was het overââ¬Â, vertelt hij verder ââ¬ÅIk mocht de overstap van de D3 naar de C1 maken, mits ik ging keepen.ââ¬Â Weer een lach om een goede herinnering. ââ¬ÅMisschien dachten ze: je vader, oom en neef konden het, dus jij vast ook. Maar zodoende heb ik ongeveer vier jaar bij BFC gekeept.ââ¬Â
In de B1 kwam er een Ajax-scout langs. Verhoeven werd uitgekozen om een proeftraining mee te doen. Terwijl hij het vertelt, komt het toen 13-jarige, waanzinnig blije jongetje weer terug op zijn gezicht. ââ¬ÅIk kon niet geloven dat ik gescout werd! Als kind droomde ik er natuurlijk van om profvoetballer te worden, net als alle kinderen van die leeftijd, maar ik dacht altijd dat het er niet in zou zitten voor mij, voetbaltechnisch gesproken. Maar na de proeftrainingen mocht ik aan de slag in de B2 van Ajax.ââ¬Â
ââ¬ÅMijn familie ging altijd mee. Gaat altijd mee. Elke wedstrijd! Ze komen allemaal uit Bussum, maar ook als ik naar bijvoorbeeld Venlo moet, zijn ze erbij. Mijn moeder, vader, zusjeââ¬Â¦ inmiddels samen met mijn zwager, schoonvader en vrouw. Mijn vrouw vindt het af en toe wel best. Als ik naar Veendam of Emmen moet, blijft zij thuis en volgt ze de wedstrijd op tv of computer. Het betekent wel veel voor me dat ze altijd mee gaan. Het is fijn om na de wedstrijd nog na te kunnen praten met mensen die de wedstrijd gezien hebben.ââ¬Â
Ook in zijn beslissingen stond zijn familie achter hem: ââ¬ÅMijn MAVO diploma heb ik behaald op het Ministerpark in Naarden. Dat verliep allemaal vlekkeloos. Ik ging naar school, rond één uur werd ik opgehaald door een busje van Ajax en dan kon ik gaan trainen. Op woensdag haalde ik de gemiste uren in.ââ¬Â De HAVO op het St. Vitus College in Bussum ging moeizamer. ââ¬ÅDe school kon of wilde niet echt meewerken en ik kreeg het advies te van school af te gaan. Hoewel het dus op advies van het Vitus zelf was, hebben mijn ouders nooit gezegd dat ik dan maar moest stoppen met voetballen. Ook niet toen ik in het vierde jaar MBO detailhandel stopte.ââ¬Â
Veel trainen, ook nog naar school, wedstrijden in het weekendââ¬Â¦ hoe zat het dan met vrienden? ââ¬ÅDaar had ik niet veel tijd voor. Maar ik heb niet het gevoel dat ik iets gemist heb. In dat jeugdtraject wen je zo aan het beleid en het ritme van school en trainen. Je wordt vanaf dag één gedrild om prof te worden. In mijn Ajax tijd ben ik de hele wereld over geweest. Japan, Zuid-Amerikaââ¬Â¦. In de jeugd wen je al aan het drukke bestaan. Hierdoor denk ik niet dat ik echt iets gemist heb. Ik weet niet wat ik gemist zou hebben, door de dingen die ik bij Ajax leerde.ââ¬Â
Na zes jaar Ajax moest hij vertrekken bij de Amsterdammers. ââ¬ÅLeuk was het niet, maar dit is de voetbalwereld. Zeker op mijn positie, is er maar heel weinig plek om door te breken. Elk jaar zag ik al bij de A1 en A2 jongens afvallen, wetend dat het ooit mijn beurt kon zijn. Je werkt harder, maar als het niet lukt, lukt het nietââ¬Â, sluit hij af met een toon van berusting. De glimlach komt terug: ââ¬ÅVolendam is ook een prachtige club.ââ¬Â
Inmiddels keept Verhoeven al vijf jaar bij Volendam. Terug bij zijn oude club BFC, komt een jongen van rond de 16 naar hem toe: ââ¬ÅDie redding laatst, die bal in de linkerhoek, knap man!ââ¬Â. De goalie lacht. Een lach die eigenlijk zelden van zijn gezicht verdwijnt. ââ¬ÅMijn familie komt uit Bussum, ik kom uit Bussum, dit is mijn club. Misschien kom ik wel terug bij BFC, als mijn profcarrière voorbij is. Maar ik ben nog maar 28 en daar hoef ik, hopelijk, voorlopig nog niet aan te denken.ââ¬Â
Jeroen Verhoeven in actieââ¬Â¦.