FEY-GRA

[Treesong]

Geloof mij nou maar, als iemand niet in de titelkansen van PSV gelooft zijn het de PSV-fans zelf wel!
Gelukkig is dit slechts een tussenjaar en dus een uitzondering, terwijl in Amsterdam jaren met een kampioenschap tegenwoordig uitzondering zijn. Dat zal er misschien wel iets mee te maken hebben.

Je zit in de ontkenningsfase, dat geeft niets. Ik zal je de zes fasen van de Magere jaren even geven, zodat je weet wat je te wachten staat.

1: Schok en ongeloof. Deze fase heb je al achter de rug. Van de eerste wanprestaties moest je heel erg schrikken. Je kon gewoonweg niet geloven dat PSV zó slecht speelde.
2: Ontkenning. Hierin zit je nu. "Het is maar een tussenjaar." "Zo structureel kan de teloorgang van PSV toch niet zijn?"
3: Schuldgevoel. "Het komt door mij. Ik had gewoon naar het stadion moeten gaan, ZELFS als mijn maat niet kon... en waarom liet ik die uitwedstrijden steeds schieten?"
4: Woede. De onvermijdelijke fase. Woede naar het bestuur. De spelers. De club. Tranen. Gebalde vuisten.
5: Depressie. Het komt nooit meer goed. Het stadion raakt leger. Seizoenskaarten blijven liggen. Het in weemoed terugdenken aan oude successen begint.
6: Acceptatie en Hoop. Je hebt geaccepteerd dat het wachten op nieuw succes begonnen is. De wederopstanding van PSV zal misschien jaren duren, maar je zet met gestrekte rug je PSV-petje recht en knoopt je Eindhovuh-de-gekste sjaal extra goed om je nek. Je hebt hoop, hoop dat het ooit weer goed komt. En hoop is een mooi iets... :cry: