18-05-2009, 03:48 PM
'Afscheid van een beschaafde trainer'
18/05/2009 11:00
Zevenenhalf jaar geleden luisterde Nederland ademloos naar de afscheidsspeech van Louis van Gaal als bondscoach. Het was een memorabele middag in Zeist, rechtstreeks te volgen op liefst drie televisiestations, met een briesende Van Gaal in een glansrol.
Ook het almaar roder kleurende gezicht van KNVB-directeur Henk Kesler zouden we niet licht vergeten. Kesler ergerde zich kapot aan de zelfvoldane retoriek van de trainer naast hem achter de tafel. Van Gaal was drie maanden eerder kwalificatie voor het WK van 2002 misgelopen en dat bleek de schuld van heel veel mensen, behalve van de bondscoach.
Enkele flarden uit zijn afscheidsbetoog: 'Op straat heb ik alleen maar ondersteunende en positieve bejegeningen ontvangen. Ik ben in ieder stadion geweest en ik werd ontvangen als een keizer.' (Over de periode na het cruciale verlies in en tegen Ierland.)
'Nou moeten jullie morgen in de krant geen foto's afdrukken waarop ik aan mijn neus zit. Ik zit aan mijn neus en jullie gaan flitsen.' (Tegen de aanwezige fotografen.)
'Media min min.' (Tegen de aanwezige journalisten.)
'De spelers hebben zich uitgesproken. En naar aanleiding van dat gegeven heb ik mijn conclusies getrokken. Zij hebben een ander idee van professionele begeleiding dan ik.' (Over de internationals.)
'Ik heb het imago van een schoolmeester, maar dat ben ik juist nÃÂét.' (Over zichzelf.)
Van zelfkritiek was geen sprake. Wie niet beter had geweten, verkeerde in de veronderstelling van doen te hebben met de beste bondscoach aller tijden. Anderhalve week geleden, toen Marco van Basten het woord nam in de perskamer van De Arena, moest ik terugdenken aan die novembermiddag in Zeist.
Groter had het contrast niet kunnen zijn. In zijn indrukwekkende afscheidsrede toonde Van Basten zich kwetsbaar en keek hij meedogenloos in de spiegel. Tijdens zijn eerste seizoen als hoofdcoach van Ajax had de oud-spits meer dan eens benadrukt dat hij een beginnend clubtrainer was, dat hij nog veel moest leren, dat hij tijd nodig had zijn elftal maar ook zichzelf te ontwikkelen.
Het getuigde van een openhartigheid en zelfreflectie die je zelden tegenkomt in de voetballerij. Hetzelfde gold voor zijn laatste woorden als scheidend trainer van de Amsterdammers. Het had iets weg van zelfkwelling, de genadeloze manier waarop Van Basten vorige week zijn eigen functioneren fileerde.
Cabaretier Youp van 't Hek had het op televisie gezien en raakte enkele dagen later in zijn column in NRC Handelsblad de juiste snaar: 'Dat is toch geen voetbaltrainer? Ik wil een echte coach, een snuivende, schreeuwende Neanderthaler, die alle schuld altijd bij de anderen legt. Bij de scheids, bij de grens, bij het bestuur, bij de tegenstander en vooral bij de pers. Zoals ik ook wil dat de schreeuwtrainer er na zijn ontslag minimaal een paar miljoen uitsleept. Maar met een geciviliseerde man als Marco van Basten, die op bescheiden wijze een schone handdoek in de ring gooit en heel devoot het boetekleed aantrekt, daar kan je geen kampioen mee worden. Die is veel te beschaafd voor dit voetbalwereldje.'
Het lijkt me niet dat we Van Basten ooit nog terugzien als trainer. Hij wil het liefst in Nederland blijven wonen en hier is maar één club waar hij wilde werken. Daar is zijn missie mislukt. Van de achterliggende redenen is hij volledig doordrongen, bleek al toen Ajax-scout Hans van der Zee hem daags na de beschamende 4-0 nederlaag tegen Sparta Rotterdam complimenteerde met zijn houding tijdens de televisie-interviews meteen na die mokerslag. Marco van Basten hoorde de opmerking van Van der Zee aan en zei: 'Als ik alle andere aspecten van het trainerschap net zo goed zou beheersen, waren we nu kampioen geweest.'
Simon Zwartkruis
@ Waf: in aansluiting op waar we het afgelopen weekend over hadden: hij legt de schuld dus wel degelijk bij zichzelf, zie laatste zin, hij geeft m.a.w. aan (OK, als dit verhaal van Zwartkruis klopt) dat een kampioenschap er met deze selectie dit jaar wel had ingezeten...
18/05/2009 11:00
Zevenenhalf jaar geleden luisterde Nederland ademloos naar de afscheidsspeech van Louis van Gaal als bondscoach. Het was een memorabele middag in Zeist, rechtstreeks te volgen op liefst drie televisiestations, met een briesende Van Gaal in een glansrol.
Ook het almaar roder kleurende gezicht van KNVB-directeur Henk Kesler zouden we niet licht vergeten. Kesler ergerde zich kapot aan de zelfvoldane retoriek van de trainer naast hem achter de tafel. Van Gaal was drie maanden eerder kwalificatie voor het WK van 2002 misgelopen en dat bleek de schuld van heel veel mensen, behalve van de bondscoach.
Enkele flarden uit zijn afscheidsbetoog: 'Op straat heb ik alleen maar ondersteunende en positieve bejegeningen ontvangen. Ik ben in ieder stadion geweest en ik werd ontvangen als een keizer.' (Over de periode na het cruciale verlies in en tegen Ierland.)
'Nou moeten jullie morgen in de krant geen foto's afdrukken waarop ik aan mijn neus zit. Ik zit aan mijn neus en jullie gaan flitsen.' (Tegen de aanwezige fotografen.)
'Media min min.' (Tegen de aanwezige journalisten.)
'De spelers hebben zich uitgesproken. En naar aanleiding van dat gegeven heb ik mijn conclusies getrokken. Zij hebben een ander idee van professionele begeleiding dan ik.' (Over de internationals.)
'Ik heb het imago van een schoolmeester, maar dat ben ik juist nÃÂét.' (Over zichzelf.)
Van zelfkritiek was geen sprake. Wie niet beter had geweten, verkeerde in de veronderstelling van doen te hebben met de beste bondscoach aller tijden. Anderhalve week geleden, toen Marco van Basten het woord nam in de perskamer van De Arena, moest ik terugdenken aan die novembermiddag in Zeist.
Groter had het contrast niet kunnen zijn. In zijn indrukwekkende afscheidsrede toonde Van Basten zich kwetsbaar en keek hij meedogenloos in de spiegel. Tijdens zijn eerste seizoen als hoofdcoach van Ajax had de oud-spits meer dan eens benadrukt dat hij een beginnend clubtrainer was, dat hij nog veel moest leren, dat hij tijd nodig had zijn elftal maar ook zichzelf te ontwikkelen.
Het getuigde van een openhartigheid en zelfreflectie die je zelden tegenkomt in de voetballerij. Hetzelfde gold voor zijn laatste woorden als scheidend trainer van de Amsterdammers. Het had iets weg van zelfkwelling, de genadeloze manier waarop Van Basten vorige week zijn eigen functioneren fileerde.
Cabaretier Youp van 't Hek had het op televisie gezien en raakte enkele dagen later in zijn column in NRC Handelsblad de juiste snaar: 'Dat is toch geen voetbaltrainer? Ik wil een echte coach, een snuivende, schreeuwende Neanderthaler, die alle schuld altijd bij de anderen legt. Bij de scheids, bij de grens, bij het bestuur, bij de tegenstander en vooral bij de pers. Zoals ik ook wil dat de schreeuwtrainer er na zijn ontslag minimaal een paar miljoen uitsleept. Maar met een geciviliseerde man als Marco van Basten, die op bescheiden wijze een schone handdoek in de ring gooit en heel devoot het boetekleed aantrekt, daar kan je geen kampioen mee worden. Die is veel te beschaafd voor dit voetbalwereldje.'
Het lijkt me niet dat we Van Basten ooit nog terugzien als trainer. Hij wil het liefst in Nederland blijven wonen en hier is maar één club waar hij wilde werken. Daar is zijn missie mislukt. Van de achterliggende redenen is hij volledig doordrongen, bleek al toen Ajax-scout Hans van der Zee hem daags na de beschamende 4-0 nederlaag tegen Sparta Rotterdam complimenteerde met zijn houding tijdens de televisie-interviews meteen na die mokerslag. Marco van Basten hoorde de opmerking van Van der Zee aan en zei: 'Als ik alle andere aspecten van het trainerschap net zo goed zou beheersen, waren we nu kampioen geweest.'
Simon Zwartkruis
@ Waf: in aansluiting op waar we het afgelopen weekend over hadden: hij legt de schuld dus wel degelijk bij zichzelf, zie laatste zin, hij geeft m.a.w. aan (OK, als dit verhaal van Zwartkruis klopt) dat een kampioenschap er met deze selectie dit jaar wel had ingezeten...