09-06-2010, 09:05 AM
Een glazen man in een doosje
Uitgegeven: 8 juni 2010 07:59
Laatst gewijzigd: 8 juni 2010 07:59
Hiep hiep hoera, de man van glas is gebroken. Lijm de stukken, stop 'm in een doosje en haal 'm eruit op het enige moment dat we hem nodig hebben.
Arjen Robben schreeuwde en het stadion was stil. Door de hoofden van 15.999.998 bondscoaches galmde een woordenloze vloek.
De enige echte bondscoach langs de zijlijn verborg zijn gezicht in zijn handen, Robin van Persie trok wit weg en Dirk Kuyt staarde naar de kale pingelaar op het gras. Naar de scherven van een man van glas.
Nationale ramp
En ik? Ik stond met mijn armen in de lucht in de huiskamer en schreeuwde 'Yesssssssss!!!!' Daarna trok ik mijn T-shirt over mijn hoofd, maakte een radslag en deed in de hoek van de kamer een dansje bij de staande lamp.
Terwijl de Man van Glas van het veld strompelde, rende ik over straat, klom ik op auto's en schreeuwde ik - ondersteboven hangend in de lantaarnpaal - dat we Kampioenen! Kampioenen! Kampioenen! waren.
De blessure van Arjen Robben was geen Nationale Ramp. Integendeel. Het is het beste wat ons had kunnen overkomen. Laten we wel wezen: we wisten dat dit ging gebeuren. Vroeg of laat zou Robben een spiertje knappen, een peesje scheuren of een oorlelletje kneuzen. Het draait om timing.
Voodoopriesters
Stel. Robben was wonder boven wonder heelhuids aangekomen in Zuid-Afrika. Hij had dat oefenpotje tegen Hongarije overleefd, hij was niet van de roltrap gevallen op Schiphol en hij had geen koffer op zijn tenen gekregen bij de bagageband in Johannesburg.
Stel. Dan had hij na een week op eieren lopen tijdens de training misschien (50 procent kans) de eerste wedstrijd tegen Denemarken gehaald. Daarin zou hij twee keer hebben gescoord. Als hij na Denemarken nog steeds niet kapot zou zijn (25 procent), dan zou hij tegen Japan heel misschien ook nog wel meespelen (10 procent) en een hattrick maken.
In het meest gunstige geval (5 procent) zou hij ook nog tegen Kameroen een paar minuten kunnen maken. Maar de kans dat hij ook de confrontatie met een beul van een linksback, voodoopriesters en zijn eigen karma zou overleven, is gelijk aan nul.
Vuurpijl
Arjen Robben zou de beste voetballer van het toernooi zijn als de wedstrijden werden uitgesmeerd over een jaar. Lekker om de maand een wedstrijdje, tussendoor batterijen opladen, placenta's smeren en op de massagetafel van onze eigen voodoopriester Dickie van Toorn liggen.
Maar het WK wordt niet uitgesmeerd over drie jaar. Om de paar dagen moet Robben aan de bak. Dat gaat niet, kijk maar naar de vorige toernooien. Robben is een vuurpijl met een glazen steel.
Je steekt 'm aan, je ziet 'm naar de hemel klimmen, je staart met open mond hoe hij ontploft - pief paf poef - en dan klettert het glas vanuit de hemel tegen de grond.
Vuurwerk
Het was precies wat hij deed tegen Hongarije. Hij spetterde pief paf poef en kletterde uit elkaar. Hij is een paar weken zoet met zijn hamstringblessure. Een paar weken: dat is perfect.
We bewaren Arjen Robben zoals je een Glazen Vuurpijl hoort te bewaren: in een gelakt houten doosje dat is bekleed met schuimrubber en bubbeltjesplastic.
Op de deksel stickers met FRAGILE en NIET AANRAKEN erop. Dat doosje blijft een paar weken dicht. Pas op 11 juli, op de dag van de finale, gaat het doosje open. We steken 'm aan, staren naar zijn vuurwerk.
En daarna hangen we met z'n allen ondersteboven in de lantaarnpalen.
---
Hier ben ik het nou bijna helemaal mee eens, alleen moeten we m in de kwartfinale inzetten en niet pas in de finale.
Uitgegeven: 8 juni 2010 07:59
Laatst gewijzigd: 8 juni 2010 07:59
Hiep hiep hoera, de man van glas is gebroken. Lijm de stukken, stop 'm in een doosje en haal 'm eruit op het enige moment dat we hem nodig hebben.
Arjen Robben schreeuwde en het stadion was stil. Door de hoofden van 15.999.998 bondscoaches galmde een woordenloze vloek.
De enige echte bondscoach langs de zijlijn verborg zijn gezicht in zijn handen, Robin van Persie trok wit weg en Dirk Kuyt staarde naar de kale pingelaar op het gras. Naar de scherven van een man van glas.
Nationale ramp
En ik? Ik stond met mijn armen in de lucht in de huiskamer en schreeuwde 'Yesssssssss!!!!' Daarna trok ik mijn T-shirt over mijn hoofd, maakte een radslag en deed in de hoek van de kamer een dansje bij de staande lamp.
Terwijl de Man van Glas van het veld strompelde, rende ik over straat, klom ik op auto's en schreeuwde ik - ondersteboven hangend in de lantaarnpaal - dat we Kampioenen! Kampioenen! Kampioenen! waren.
De blessure van Arjen Robben was geen Nationale Ramp. Integendeel. Het is het beste wat ons had kunnen overkomen. Laten we wel wezen: we wisten dat dit ging gebeuren. Vroeg of laat zou Robben een spiertje knappen, een peesje scheuren of een oorlelletje kneuzen. Het draait om timing.
Voodoopriesters
Stel. Robben was wonder boven wonder heelhuids aangekomen in Zuid-Afrika. Hij had dat oefenpotje tegen Hongarije overleefd, hij was niet van de roltrap gevallen op Schiphol en hij had geen koffer op zijn tenen gekregen bij de bagageband in Johannesburg.
Stel. Dan had hij na een week op eieren lopen tijdens de training misschien (50 procent kans) de eerste wedstrijd tegen Denemarken gehaald. Daarin zou hij twee keer hebben gescoord. Als hij na Denemarken nog steeds niet kapot zou zijn (25 procent), dan zou hij tegen Japan heel misschien ook nog wel meespelen (10 procent) en een hattrick maken.
In het meest gunstige geval (5 procent) zou hij ook nog tegen Kameroen een paar minuten kunnen maken. Maar de kans dat hij ook de confrontatie met een beul van een linksback, voodoopriesters en zijn eigen karma zou overleven, is gelijk aan nul.
Vuurpijl
Arjen Robben zou de beste voetballer van het toernooi zijn als de wedstrijden werden uitgesmeerd over een jaar. Lekker om de maand een wedstrijdje, tussendoor batterijen opladen, placenta's smeren en op de massagetafel van onze eigen voodoopriester Dickie van Toorn liggen.
Maar het WK wordt niet uitgesmeerd over drie jaar. Om de paar dagen moet Robben aan de bak. Dat gaat niet, kijk maar naar de vorige toernooien. Robben is een vuurpijl met een glazen steel.
Je steekt 'm aan, je ziet 'm naar de hemel klimmen, je staart met open mond hoe hij ontploft - pief paf poef - en dan klettert het glas vanuit de hemel tegen de grond.
Vuurwerk
Het was precies wat hij deed tegen Hongarije. Hij spetterde pief paf poef en kletterde uit elkaar. Hij is een paar weken zoet met zijn hamstringblessure. Een paar weken: dat is perfect.
We bewaren Arjen Robben zoals je een Glazen Vuurpijl hoort te bewaren: in een gelakt houten doosje dat is bekleed met schuimrubber en bubbeltjesplastic.
Op de deksel stickers met FRAGILE en NIET AANRAKEN erop. Dat doosje blijft een paar weken dicht. Pas op 11 juli, op de dag van de finale, gaat het doosje open. We steken 'm aan, staren naar zijn vuurwerk.
En daarna hangen we met z'n allen ondersteboven in de lantaarnpalen.
---
Hier ben ik het nou bijna helemaal mee eens, alleen moeten we m in de kwartfinale inzetten en niet pas in de finale.