02-03-2012, 01:02 PM
Piekmanagement
Het is in de topsport van cruciaal belang om niet te vroeg te pieken. Wat dat betreft maakte Oranje op Wembley een uitstekende indruk.
Een schaatser die maanden vóór het WK allround al records rijdt, kan zijn klapschaatsen maar beter meteen weer invetten en de rest van de winter in een hangmat op een tropisch eiland gaan liggen. Te vroeg in topvorm zijn; dan wordt het niks meer. Dat weet elke sporter.
Wat dat betreft was het ontzettend geruststellend om woensdag het Nederlands elftal over het veld van Wembley te zien slenteren. Godallemachtig, wat een geruststellende wedstrijd.
Kort na rust raakte ik zelfs zó gerustgesteld dat ik de volgende ochtend op YouTube was aangewezen om alsnog de doelpunten te zien.
Gelukkig: geen vroegtijdige vormpiek bij Oranje. Dat komt dus helemaal goed, komende zomer op het EK der MOE-landers.
Neem zoââ¬â¢n Joris Mathijsen. Die schijnt zes jaar jonger te zijn dan ik en dagelijks iets aan sport te doen, maar de laatste persoon die ik zo zag lopen, was mijn vriendin toen ze 38 weken zwanger was. Zelden zoââ¬â¢n overtuigende imitatie van een versleten verdediger gezien.
Khalid Boulahrouz, ondertussen, deed me qua scherpte en souplesse een beetje aan Muhammad Ali denken: de Muhammad Ali van nu, welteverstaan.
Ik ben ervan overtuigd dat dat allemaal piekmanagement was van onze centrumverdedigers. Daar komt geen tegenstander voorbij, in juni.
Wesley Sneijder: komt ook goed. De man is 27, fysiek op de top van zijn kunnen, maar dat blijft nog even een geheimpje. Ik zag hem lopen op het gras van Wembley en dacht: ja, kievitseieren zoeken in Friesland, dat kan binnenkort ook weer. De Europese tv-kijker zal Sneijder op een jaar of 42 hebben geschat. Die gaan zich dus kapot schrikken, tijdens het EK.
Wie onze EK-superster wordt, staat ook al vast: Robin van Persie. Ik blijf van mening dat Nederland met een Van Persie in vorm wereldkampioen zou zijn geworden in Zuid-Afrika, maar dit jaar gaat ââ¬Ëie het goed maken door Oranje in eigenste persoon naar de Europese titel te leiden. Tot die tijd speelt hij met verve de rol van zijn astmatische tweelingbroer die op vioolles wilde, in plaats van op voetbal.
De EK-finale wordt Nederland - Engeland, denk ik, want ook het Engelse optreden was doordesemd van het besef dat er beslist nog niet met topvorm geflirt mocht worden.
Dat verklaart wellicht ook waarom de FA de Engelse Adri van Tiggelen tot nader order bondscoachje laat spelen: Stuart ââ¬ËPsychoââ¬â¢ Pearce, dan weet je zeker dat er niet per ongeluk goed of slim gevoetbald gaat worden.
De enige Nederlander om wie ik me ernstig zorgen maak, is Arjen Robben. Meer dan drie maanden voor een eindtoernooi twee zulke goals maken op Wembley, dan loop je dus welbewust het noodlot te tarten.
Je hoort die ballen in dit stadium met opzet een paar meter over die goal heen te lepelen: poot eronder en gaan voor die splash dip in de Theems. Vervolgens even het koppie in de nek gooien en met twee handen vertwijfeld in het gezicht wrijven. Dan het hoofd schudden en schokschouderend teruglopen; zó stelt een prof zijn EK-vorm uit.
Maar nee hoor, meneer moest zo nodig het gretige strebertje uithangen. In een oefenwedstrijd, in een EK-jaar, op de vouw tussen februari en maart. Dan wÃÂl je gewoon niet top zijn in juni. Bert kan hem net zo goed thuis laten.
Maar laat ik niet zeuren over die enkele dissonant. De lichtpuntjes bij Oranje waren nauwelijks te tellen: allemaal geslepen profs die de wereld heel gewiekst zand in de ogen strooiden.
Eén nadeel had het collectieve staaltje piekmanagement wel: het was een pot voetbal van het meest zaaddodende soort. Gelukkig hadden we Ruud Gullit nog, door Veronica ingehuurd als analist: zijn mededeling dat hij niet beschikbaar is voor de baan van England manager zal in Engeland hard zijn aangekomen, maar was het vrolijke hoogtepunt van mijn tv-avond.
Hij stelt zijn langverwachte eerste piek als trainer nog even uit, onze nationale grootmeester van het tantrisch piekmanagement.
Menno Pot Nu.nl
Het is in de topsport van cruciaal belang om niet te vroeg te pieken. Wat dat betreft maakte Oranje op Wembley een uitstekende indruk.
Een schaatser die maanden vóór het WK allround al records rijdt, kan zijn klapschaatsen maar beter meteen weer invetten en de rest van de winter in een hangmat op een tropisch eiland gaan liggen. Te vroeg in topvorm zijn; dan wordt het niks meer. Dat weet elke sporter.
Wat dat betreft was het ontzettend geruststellend om woensdag het Nederlands elftal over het veld van Wembley te zien slenteren. Godallemachtig, wat een geruststellende wedstrijd.
Kort na rust raakte ik zelfs zó gerustgesteld dat ik de volgende ochtend op YouTube was aangewezen om alsnog de doelpunten te zien.
Gelukkig: geen vroegtijdige vormpiek bij Oranje. Dat komt dus helemaal goed, komende zomer op het EK der MOE-landers.
Neem zoââ¬â¢n Joris Mathijsen. Die schijnt zes jaar jonger te zijn dan ik en dagelijks iets aan sport te doen, maar de laatste persoon die ik zo zag lopen, was mijn vriendin toen ze 38 weken zwanger was. Zelden zoââ¬â¢n overtuigende imitatie van een versleten verdediger gezien.
Khalid Boulahrouz, ondertussen, deed me qua scherpte en souplesse een beetje aan Muhammad Ali denken: de Muhammad Ali van nu, welteverstaan.
Ik ben ervan overtuigd dat dat allemaal piekmanagement was van onze centrumverdedigers. Daar komt geen tegenstander voorbij, in juni.
Wesley Sneijder: komt ook goed. De man is 27, fysiek op de top van zijn kunnen, maar dat blijft nog even een geheimpje. Ik zag hem lopen op het gras van Wembley en dacht: ja, kievitseieren zoeken in Friesland, dat kan binnenkort ook weer. De Europese tv-kijker zal Sneijder op een jaar of 42 hebben geschat. Die gaan zich dus kapot schrikken, tijdens het EK.
Wie onze EK-superster wordt, staat ook al vast: Robin van Persie. Ik blijf van mening dat Nederland met een Van Persie in vorm wereldkampioen zou zijn geworden in Zuid-Afrika, maar dit jaar gaat ââ¬Ëie het goed maken door Oranje in eigenste persoon naar de Europese titel te leiden. Tot die tijd speelt hij met verve de rol van zijn astmatische tweelingbroer die op vioolles wilde, in plaats van op voetbal.
De EK-finale wordt Nederland - Engeland, denk ik, want ook het Engelse optreden was doordesemd van het besef dat er beslist nog niet met topvorm geflirt mocht worden.
Dat verklaart wellicht ook waarom de FA de Engelse Adri van Tiggelen tot nader order bondscoachje laat spelen: Stuart ââ¬ËPsychoââ¬â¢ Pearce, dan weet je zeker dat er niet per ongeluk goed of slim gevoetbald gaat worden.
De enige Nederlander om wie ik me ernstig zorgen maak, is Arjen Robben. Meer dan drie maanden voor een eindtoernooi twee zulke goals maken op Wembley, dan loop je dus welbewust het noodlot te tarten.
Je hoort die ballen in dit stadium met opzet een paar meter over die goal heen te lepelen: poot eronder en gaan voor die splash dip in de Theems. Vervolgens even het koppie in de nek gooien en met twee handen vertwijfeld in het gezicht wrijven. Dan het hoofd schudden en schokschouderend teruglopen; zó stelt een prof zijn EK-vorm uit.
Maar nee hoor, meneer moest zo nodig het gretige strebertje uithangen. In een oefenwedstrijd, in een EK-jaar, op de vouw tussen februari en maart. Dan wÃÂl je gewoon niet top zijn in juni. Bert kan hem net zo goed thuis laten.
Maar laat ik niet zeuren over die enkele dissonant. De lichtpuntjes bij Oranje waren nauwelijks te tellen: allemaal geslepen profs die de wereld heel gewiekst zand in de ogen strooiden.
Eén nadeel had het collectieve staaltje piekmanagement wel: het was een pot voetbal van het meest zaaddodende soort. Gelukkig hadden we Ruud Gullit nog, door Veronica ingehuurd als analist: zijn mededeling dat hij niet beschikbaar is voor de baan van England manager zal in Engeland hard zijn aangekomen, maar was het vrolijke hoogtepunt van mijn tv-avond.
Hij stelt zijn langverwachte eerste piek als trainer nog even uit, onze nationale grootmeester van het tantrisch piekmanagement.
Menno Pot Nu.nl
[b]"Niets is geheel waar, en zelfs dat niet".[/b]