22-01-2006, 01:50 AM
Vanavond gezien in 's lands mooiste bioscoop: Match Point, oftewel Woody Allen verlaat Manhattan en kiest Londen als achtergrond voor zijn volgende portret van de mensheid in al zijn beperkingen. In deze versie van het boy-meets-girl verhaal zijn zowel de jongen als het meiske (een zeer appetijtelijke Scarlett Johansson) involved met iemand uit de Britse upper class en als zodanig flink omhoog aan het vallen. Hierdoor hebben ze veel te verliezen en de keuze die uiteindelijk gemaakt moet worden is die tussen geilheid/liefde of ratio/geld. Het bekende cynisme van Allen maakt de uitslag niet al te verrassend, maar de uitwerking is in positieve zin zowel tenenkrommend als om je nagels bij op te vreten. Alle ratio namelijk op een stokje; uiteindelijk kan 1 (un)lucky netbal het verschil bepalen tussen winst en verlies. Enige kritiekpunt is dat de buitenechtelijke affaire met alle stiekeme telefoontjes e.d. beetje te lang uitgewerkt wordt maar dat is een klein smetje op een film die verder wat mij betreft waard is:
**** 1/2
**** 1/2
I believe in Jim Jones.
We Drink The Cool-Aid Because That's All That's Being Served
We Drink The Cool-Aid Because That's All That's Being Served