Doping in de tour.........

[Lamme Lennie]

Mooi stuk uit de Volskrant:

Preparatoren al sinds 1991 ongeslagen in de Tour

Achtergrond Van onze verslaggeefster Marije Randewijk

STRAATSBURG - Het web dat de artsen Eufemiano Fuentes, Francesco Conconi, Michele Ferrari en Luigi Cecchini in het wielrennen hebben gespannen is indrukwekkend. Vrijwel iedere renner die de laatste jaren iets won, was klant van het kwartet.

Dit artikel maakt deel uit van

* dossier: Tour de France 2006

* Print
* Nieuwsbrieven
* E-mail dit artikel
* Meer over dit onderwerp

Stuur me mail over
Uitleg

Hun web is zo vakkundig gespannen dat het moeilijk breekt. Daar hebben Francisco Conconi, Michele Ferrari, Luigi Cecchini en Eufemiano Fuentes wel voor gezorgd. De vier artsen, ook wel trainers of preparatores, zijn concurrenten van elkaar, tegelijkertijd hebben ze de stiel van elkaar afgekeken en geleerd.

Vanaf 1991 zijn ze in elk geval ongeslagen in de Tour. Indurain en Armstrong werden begeleid door Michele Ferrari, Riis en Ullrich door Luigi Cecchini en Pantani door Francesco Conconi. Eufemiano Fuentes nam vooral de Spaanse markt (lees: de Vuelta) voor zijn rekening.

De grote leermeester is Conconi, de beste leerling Ferrari. Ferrari, zelf ex-atleet, wordt alom beschouwd als de beste trainer ter wereld. Hij studeerde, net als Cecchini, aan het Ferrara instituut waar Conconi een van de professoren was. Samen vonden ze een antwoord op de vraag hoe kon worden vastgesteld wat het hoogste prestatieniveau is dat een atleet kan vasthouden.

Het antwoord werd snel gevonden. Hun logische volgende vraag – tot welk niveau kan dat prestatieniveau worden opgevoerd? – was een grotere uitdaging.

Ferrari en Cecchini gingen samen fietsen om onderzoek te verrichten. Cecchini, een voormalige autocoureur en tegenwoordig trainer van onder anderen Thomas Dekker, won meestal. In 1995 was hij samen met pupil Michele Bartoli de beste in een koppeltijdrit. Hun snelheid lag boven de 50 kilometer/uur. Cecchini was toen 51 jaar.

Conconi werd, als 57-jarige, vijfde in een klimtijdrit op de Stelvio. Het is in de tijd dat hij zichzelf Epo toedient om de voor- en nadelen van het middel uit te testen. Die dag ligt zijn hematocrietwaarde op 57 procent, 18 procent boven zijn natuurlijke niveau. In het wielerpeloton is ‘slechts’ 50 procent toegestaan.

Ferrari en Cecchini werkten tussen 1990 en 1992 samen bij Ariostea. Ferrari ging later naar Gewiss, maar werd daar ontslagen nadat hij in een interview onder meer had beweerd dat ‘doping is wat kan worden opgespoord, en wanneer dat niet kan, is het geen doping.’

Er zijn genoeg renners die belastende verklaringen hebben afgelegd over de vier artsen, maar justitie heeft altijd moeite met de bewijslast. Conconi ontsnapte omdat het proces zo lang sleepte dat de overtredingen waren verjaard.

Zelfs Michele Ferrari ging in mei alsnog vrijuit. Hij was in eerste instantie veroordeeld wegens sportieve fraude en het misbruiken van zijn dokterslicentie om voorschriften uit te schrijven. In hoger beroep werd Ferrari vrijgesproken.

Cecchini stond nimmer zelf in de rechtbank. Hij werd in 2001 beschuldigd van de handel in dopingproducten nadat het gerecht tijdens de Ronde van Spanje zijn telefoongesprekken had afgeluisterd met de ploegarts van Kelme. Zijn naam: Eufemiano Fuentes.

Cecchini vraagt de arts naar Madrid te gaan om ‘datgene waar hij weet van heeft klaar te maken in geval dat nodig is’. Datgene is voor Cecchini’s klant Angel Luis Casero. Vreemd genoeg rijdt Casero op de slotdag in Madrid tijdens een tijdrit een renner van Kelme uit de leiderstrui, Oscar Sevilla. Justitie vindt echter te weinig bewijzen om Cecchini aan te klagen.

Maar de Italiaan lijkt sindsdien wel op zijn hoede. Renners verklaren onafhankelijk van elkaar dat je voor de trainingsschema’s bij Cecchini moet zijn en dat Fuentes de medische begeleiding invult.

De band tussen de twee artsen is onmiskenbaar. Toen de dochter van Fuentes in 2004 door een hersentumor werd getroffen, regelde Cecchini een vermaarde oncoloog. ‘Dat klopt’, gaf Cecchini toe. ‘Maar met zijn onheuse praktijken heb ik niets te maken.’

Fuentes is ‘de heks van Mallorca’ of ook wel El mito espagnol, naar Il Mito, de Italiaanse bijnaam van Ferrari. Tot hij in 1988 ruzie kreeg met de nieuwe bondsvoorzitter Odriozola werkte hij als bondsarts van de Spaanse atletiekfederatie. In die tijd werd zijn vriendin, hordeloopster Cristina Perez, betrapt op het gebruik van verboden middelen.

Fuentes stapte over naar de wielersport na zijn kennismaking met ploegleider Manolo Saiz in 1989. Hij werd al snel een specialist in autotransfusies, waarvan hij de doses bepaalde aan de hand van de duur van het contract. Wie een nieuwe overeenkomst nodig had, mocht rekenen op een voorkeursbehandeling.

Fuentes raakte voor het eerst in opspraak bij de voetbalclub Las Palmas, waar een groot aantal spuiten werd gevonden in de kleedkamers van de spelers. Tussen 2000 en 2003 was hij de dokter van Kelme, dat in die periode fantastische resultaten boekt.

Al in 1991 waren er de eerste twijfels toen hij aan de vooravond van de beslissende tijdrit op zijn koelbox wees en zei: ‘Hierin zit de sleutel voor de Vuelta.’ Een dag later won Melchor Mauri de etappe en de ronde.

Na zijn diensttijd bij Kelme trok Fuentes zich terug op de Canarische Eilanden. Maar hij bleef wielrenners begeleiden. Zijn zus, Yolanda Fuentes, nam later zijn werkzaamheden bij Comunidad Valenciana, de opvolger van Kelme, over.

De samenwerking met Manolo Saiz bleek lucratief. Saiz stuurde bijna al zijn renners door naar Fuentes, die 60.000 euro per jaar vraagt voor een behandeling. Cecchini verklaarde dit weekeinde in Le Monde dat Jan Ullrich niets hoefde te betalen voor zijn advies. Dat is ongewoon. Zelfs Lance Armstrong moest diep in de buidel tasten om Ferrari aan zich te binden.

De Amerikaan liet zijn trainer daarna wel een document tekenen waarin stond dat Ferrari alleen met renners mocht samenwerken die geen kans hadden de Tour te winnen. Het was de reden waarom Basso drie jaar geleden uiteindelijk met Cecchini brak. Die begeleidde naast de Italiaan tal van zijn concurrenten.

Basso wilde wat Armstrong had. Hij kreeg iets anders.