18-06-2009, 09:11 AM
Column Krajicek
Onzekerheid is grootste probleem voor Robin Haase
MUIDERBERG - Hoeveel tegenslag kan een sporter hebben? Die vraag kwam bij me op toen ik het nieuws hoorde over de zoveelste terugslag voor Robin Haase. Na twee operaties aan zijn knie en een revalidatie die nu al bijna een jaar duurt, heeft hij opnieuw pijn en is er inmiddels weer een echo van het gewricht gemaakt. Ik vind het echt verschrikkelijk voor die jongen. Niet te geloven dat een op het oog simpele ingreep aan zijn meniscus, nu bijna een jaar geleden, inmiddels leidt tot serieuze zorgen over zijn carrière.
Ik mag mij op het gebied van sportblessures denk ik wel 'ervaringsdeskundige' noemen en ik weet dan ook goed wat er allemaal in het hoofd van Robin omgaat. Het grootste probleem tijdens serieuze blessures is de onzekerheid die zich steeds meer meester van je maakt. Je weet niet of het allemaal wel goed komt en al helemaal niet wanneer dat gaat gebeuren. En zo leidt fysieke malaise langzaam maar zeker ook tot mentale problemen.
De wetenschap dat Robin in de periode voor zijn blessure juist zo goed bezig was, geeft dit alles een extra wrange smaak. Hij was hard op weg naar de top 50 en de uiterst professionele manier waarop hij zich met zijn sport bezighield, was een voorbeeld voor de tennisjeugd. Ik vind het echt heel erg dat juist hem dit overkomt en dat hij nu al zo lang aan de zijlijn zit.
Gelukkig zijn er voorbeelden genoeg van toptennissers die zich na een lange blessureperiode wisten terug te knokken naar de top. En ik weet zeker dat Robin, zodra zijn knie weer helemaal in orde is, daar ook toe in staat is. In mijn rijkelijk met blessures overgoten tennisloopbaan heb ik ooit liefst twintig maanden aan de kant gezeten door een elleboogblessure om vervolgens weer voor de volle honderd procent te kunnen tennissen. Voor wanhopen is het in het geval Robin Haase dan ook nog veel te vroeg.
Er was vanuit Rosmalen, waar de Nederlandse tennisfan deze week weer eens van toptennis dicht bij huis kan genieten, gelukkig ook veel beter nieuws. Raemon Sluiter keerde terug op het hoogste niveau en deed dat met een overwinning. Dat vond ik echt leuk voor hem. Raemon heeft zich heel kwetsbaar opgesteld toen hij bekendmaakte zijn eerder afgesloten tennisloopbaan weer nieuw leven in te blazen. Kritiek en scepsis vielen hem te beurt, maar daar heeft hij in Rosmalen een gepast antwoord op gegeven. En ik gun het hem van harte.
Zelf heb ik afgelopen week ook weer eens een balletje geslagen, al gebiedt de eerlijkheid te vermelden dat dat op een iets minder hoog niveau was. In Nottingham deed ik mee aan een 'oudemannentoernooi' en na overwinningen op El Aynaoui, Wilander en Pernfors was ik in de finale ook te sterk voor Greg Rusedski. Enigszins 'lucky', dat dient gezegd, maar dat maakt de lol er niet minder om.
Wie vreest dat ik nu ÃÂ la Sluiter een rentree in het profcircuit overweeg, kan ik geruststellen. Ik ben inmiddels drie dagen aan het herstellen van mijn inspanningen en ik ben bang dat ik er nog wel een paar nodig heb voordat alles weer pijnvrij functioneert. Het hoofd wil nog van alles, maar het lichaam denkt daar blijkbaar toch heel anders over. Dat doet mij eens te meer beseffen hoe Robin Haase zich op dit moment moet voelen.
Onzekerheid is grootste probleem voor Robin Haase
MUIDERBERG - Hoeveel tegenslag kan een sporter hebben? Die vraag kwam bij me op toen ik het nieuws hoorde over de zoveelste terugslag voor Robin Haase. Na twee operaties aan zijn knie en een revalidatie die nu al bijna een jaar duurt, heeft hij opnieuw pijn en is er inmiddels weer een echo van het gewricht gemaakt. Ik vind het echt verschrikkelijk voor die jongen. Niet te geloven dat een op het oog simpele ingreep aan zijn meniscus, nu bijna een jaar geleden, inmiddels leidt tot serieuze zorgen over zijn carrière.
Ik mag mij op het gebied van sportblessures denk ik wel 'ervaringsdeskundige' noemen en ik weet dan ook goed wat er allemaal in het hoofd van Robin omgaat. Het grootste probleem tijdens serieuze blessures is de onzekerheid die zich steeds meer meester van je maakt. Je weet niet of het allemaal wel goed komt en al helemaal niet wanneer dat gaat gebeuren. En zo leidt fysieke malaise langzaam maar zeker ook tot mentale problemen.
De wetenschap dat Robin in de periode voor zijn blessure juist zo goed bezig was, geeft dit alles een extra wrange smaak. Hij was hard op weg naar de top 50 en de uiterst professionele manier waarop hij zich met zijn sport bezighield, was een voorbeeld voor de tennisjeugd. Ik vind het echt heel erg dat juist hem dit overkomt en dat hij nu al zo lang aan de zijlijn zit.
Gelukkig zijn er voorbeelden genoeg van toptennissers die zich na een lange blessureperiode wisten terug te knokken naar de top. En ik weet zeker dat Robin, zodra zijn knie weer helemaal in orde is, daar ook toe in staat is. In mijn rijkelijk met blessures overgoten tennisloopbaan heb ik ooit liefst twintig maanden aan de kant gezeten door een elleboogblessure om vervolgens weer voor de volle honderd procent te kunnen tennissen. Voor wanhopen is het in het geval Robin Haase dan ook nog veel te vroeg.
Er was vanuit Rosmalen, waar de Nederlandse tennisfan deze week weer eens van toptennis dicht bij huis kan genieten, gelukkig ook veel beter nieuws. Raemon Sluiter keerde terug op het hoogste niveau en deed dat met een overwinning. Dat vond ik echt leuk voor hem. Raemon heeft zich heel kwetsbaar opgesteld toen hij bekendmaakte zijn eerder afgesloten tennisloopbaan weer nieuw leven in te blazen. Kritiek en scepsis vielen hem te beurt, maar daar heeft hij in Rosmalen een gepast antwoord op gegeven. En ik gun het hem van harte.
Zelf heb ik afgelopen week ook weer eens een balletje geslagen, al gebiedt de eerlijkheid te vermelden dat dat op een iets minder hoog niveau was. In Nottingham deed ik mee aan een 'oudemannentoernooi' en na overwinningen op El Aynaoui, Wilander en Pernfors was ik in de finale ook te sterk voor Greg Rusedski. Enigszins 'lucky', dat dient gezegd, maar dat maakt de lol er niet minder om.
Wie vreest dat ik nu ÃÂ la Sluiter een rentree in het profcircuit overweeg, kan ik geruststellen. Ik ben inmiddels drie dagen aan het herstellen van mijn inspanningen en ik ben bang dat ik er nog wel een paar nodig heb voordat alles weer pijnvrij functioneert. Het hoofd wil nog van alles, maar het lichaam denkt daar blijkbaar toch heel anders over. Dat doet mij eens te meer beseffen hoe Robin Haase zich op dit moment moet voelen.
"Hij heeft misschien nog weinig tegenstand, maar dat is wat anders. En ook niet waar trouwens".
Mooi van Isner, maar nu wel erg jammer dat Russell niet mee doet. Maar wel gunstig voor Querrey. Jammer dat Anderson niet doordrukte, maar dat kan Zeballos mooi doen.
Stunt Wawrinka zou leuk zijn, maar niet als ie vervolgens verliest van Djokovic. Maar als die dan weer verliest van Berdych, maakt het niet uit. Dus vannacht is inderdaad cruciaal.
Mooi van Isner, maar nu wel erg jammer dat Russell niet mee doet. Maar wel gunstig voor Querrey. Jammer dat Anderson niet doordrukte, maar dat kan Zeballos mooi doen.
Stunt Wawrinka zou leuk zijn, maar niet als ie vervolgens verliest van Djokovic. Maar als die dan weer verliest van Berdych, maakt het niet uit. Dus vannacht is inderdaad cruciaal.