Australian open 2009

[buurs]

Waar ik gisteren in mijn blog al schreef over de extreme temperaturen op de openingsdag van het toernooi, werd vanmorgen bij het openslaan van de kranten pas echt duidelijk hoe zwaar de omstandigheden werkelijk waren. De Herald Sun schrijft dat de ambulancedienst 100 fans heeft moeten behandelen op maandag, allen slachtoffer van de gruwelijke hitte. Mensen vielen flauw op de tribunes, of raakten ernstig verbrand. Een fotograaf van het Australische dagblad nam een thermometer mee naar beneden op het centre court, waarbij het kwik steeg naar een duizelingwekkende 64.9 graden, Celsius welteverstaan. Het lokale weerbureau meldde een officiële maximumtemperatuur van 37.1 graden op het park, kort voor 5 uur in de middag.

“De zon was zo ontzettend sterk,” vertelde Marcos Baghdatis na zijn gewonnen eerste rondepartij tegen Julien Benneteau . “Je kunt daarbuiten niet eens normaal ademhalen, je wilt gewoon kotsen,” aldus de Cyprioot, die in 2006 de finale bereikte in Melbourne.

De kranten waren uiteraard ook vol lof over hun nieuwe held Bernard Tomic. The Age kopt ‘Tomic Bomb Explodes onto the Scene’. De Herald Sun vraagt haar lezers nu al of de 16-jarige debutant een betere speler zal worden dan tweevoudig Grand Slam-winnaar en voormalig nummer één van de wereld Lleyton Hewitt. Tomic wordt door de krant omschreven als ‘Next Big Thing of an Australian Sport Desperate for New Heroes’. Veel succes, Bernard...

De dinsdag stond volkomen in het teken van op papier het mooiste affiche van de eerste ronde. Australische vlaggendrager Hewitt tegen de finalist van 2007, Fernando Gonzalez. De verbazing was groot toen het speelschema uitkwam op maandagavond en bleek dat de kraker stond gepland voor de dagsessie, en dus niet op primetime in de avond. TV-zender Channel-7, beschikkend over de uitzendrechten, moet toch wel hebben gerekend op een avonduitzending met de Australische sportheld in de hoofdrol. Het was echter Hewitt zelf die liever in het heetst van de middag zijn duel wilde afwerken, terwijl hij wist dat er opnieuw een dag met temperaturen tegen de 40 graden werd verwacht. Hewitt hoopte hiermee ongetwijfeld een mentaal voordeel te halen, door zijn tegenstander proberen te imponeren met het feit dat hij fysiek in betere conditie zou zijn.

Andy Murray zou niet zo snel een dergelijk verzoek hebben ingediend bij de organisatie. Omdat tegenstander Andrei Pavel geblesseerd op moest geven na anderhalve set was de Schot snel klaar met zijn partij, maar hij stond lang genoeg op de baan om te ervaren dat de speelomstandigheden allesbehalve ideaal waren.

“Het vervelende is dat wanneer je tussen de games door op je stoeltje gaat zitten, je verwacht dat je even af kan koelen in de schaduw. Maar zelfs dan nog voelt het aan alsof je wordt geroosterd,” vertelde Murray na afloop. “Na een lang punt voel je ook je voeten branden.”

Uiteindelijk had Hewitt weinig baat bij zijn keuze. Net als twee jaar geleden, toen hij in een schitterende avondwedstrijd verloor van Gonzalez, was de Chileen ook nu te sterk voor de finalist van 2005.

Gonzalez domineerde het spel met zijn verwoestende forehand, waarbij hij vooral in de tweede en derde set duidelijk boven het niveau van Hewitt uitstak. “Find his backhand mate”, riep een waarschijnlijk wanhopig wordende fan naar zijn favoriet. Maar Hewitt zou Hewitt natuurlijk niet zijn, als hij zich bij een 2-1 achterstand in sets niet op één of andere manier terug zou weten te knokken in de partij. “We’re here for five sets, in the sun,” zong een groepje optimistische fans dan ook, op de melodie van we’ve got the whole world in our hands. Ze kregen gelijk. Het werd een vijfsetter, maar nadat Hewitt in het begin van de beslissende set twee breakkansen onbenut liet, verschoof het momentum weer naar de kant van Gonzalez. De Chileen gaf nog één keer een break voorsprong uit handen, maar zegevierde na ruim 3 uur spelen uiteindelijk toch met 6-3. Zuid-Amerikanen zijn niet bang voor de hitte.