28-04-2005, 09:48 AM
Omgeving moet talentvolle voetballers beschermen
Door Leon ten Voorde
De tijd dat jeugdspelers zomaar bij FC Twente blijven is voorbij. Als een club als Ajax wenkt, kookt logischerwijs de adrenaline, maar je kunt je afvragen of het verstandig is als een jonge voetballer al zo vroeg iets anders wil.
Gabriël Ozcan is een talentvolle middenvelder van 18 jaar, die met een beetje geluk de eredivisie kan halen. Derk Boerrigter is een leuke linkerspits van 18, die ook de nodige groeimogelijkheden bezit.
Beide spelers krijgen de kans om de voorbereiding op het nieuwe seizoen met de eerste selectie van FC Twente mee te maken, maar het lijkt erop dat het tweetal niet ingaat op dat aanbod. Ozcan wil weg omdat hij een definitieve plek bij de eerste selectie wil, terwijl Boerrigter wordt begeerd door Ajax.
De tijd dat jonge voetballers al blij zijn met een contract is voorbij. Je moet als club met iets goeds komen, want de spelers en hun zaakwaarnemers (!) hebben tegenwoordig de nodige noten op hun zang. Voor de beleidsbepalers is het vaak lastig manoeuvreren, omdat het op jonge leeftijd moeilijk in te schatten is of iemand daadwerkelijk door kan groeien naar het vereiste niveau. Bij Twente staan ze vanzelfsprekend dan ook niet te springen om jeugdige voetballers al gigantische contracten te geven. De club heeft daarbij geleerd van het verleden toen doorsnee spelers uit het tweede elftal ongelooflijke bedragen verdienden.
Als we de financiële voorwaarden even loslaten en alleen de sportieve kant in ogenschouw nemen, dan is het aanbod van Twente zo gek nog niet. Voor spelers die nog in A1 uitkomen, en dus feitelijk nog niets hebben gepresteerd, is een plekje tussen de grote jongens in de oefencampagne een prachtig podium, toch? Wie echt goed is, pakt die kans gewoon en stelt verder met de mond niet al teveel eisen.
In het geval van Boerrigter ligt het iets anders, want de Oldenzaler kan naar Ajax, terwijl ook PSV en het Duitse Werder Bremen in de markt zijn.
Dat klinkt allemaal leuk, maar de kans dat een Twentse jongen verzuipt bij die topclubs is akelig groot. En het is altijd maar de vraag hoe zoââ¬â¢n jeugdige voetballer daar weer bovenop komt. Zomaar twee voorbeelden: Bernhard Schuiteman was ooit een belofte bij FC Twente en liet zich op jonge leeftijd gekmaken door het Duitse Bayer Leverkusen. Schuiteman brak er niet door en heeft nooit die carrière gekregen die velen voorspeld hadden. Tegenwoordig speelt hij bij Cambuur.
Randy Middelhoff was ooit een supertalent, ging als tiener naar PSV, redde het niet en speelt nu in de eerste klasse bij Sportclub Enschede. Nee, dan Jan Vennegoor of Hesselink. Die kon als 14-jarige ook naar PSV, maar koos bewust voor Twente, groeide in Enschede uit tot een belangrijke kracht en vertrok toen naar Eindhoven. Dat is de weg die een speler als Boerrigter ook zou moeten volgen. Zorg eerst dat je bij een subtopper als Twente - waar de jeugd altijd kansen krijgt - van grote waarde wordt. En als je dan echt top bent, komt Ajax vanzelf weer langs.
Je mag het een jonge voetballer uiteraard niet kwalijk nemen dat hij graag naar Ajax wil, maar op zulke momenten is het belangrijk dat de omgeving van zoââ¬â¢n speler nuchter blijft en de juiste beslissing neemt. Het probleem is dat te veel ouders vaak denken dat hun zoon de nieuwe Johan Cruijff is, terwijl de meeste zaakwaarnemers op de eerste plaats aan zichzelf denken. Boerrigter wordt bijvoorbeeld begeleid door het bureau van de oud-Ajax-spelers Sören Lerby en Sjaak Swart. Het mag duidelijk dat hun belangen niet direct in Enschede liggen. Dat is niet alleen jammer voor Twente, maar vooral spijtig voor de voetballer zelf.
Door Leon ten Voorde
De tijd dat jeugdspelers zomaar bij FC Twente blijven is voorbij. Als een club als Ajax wenkt, kookt logischerwijs de adrenaline, maar je kunt je afvragen of het verstandig is als een jonge voetballer al zo vroeg iets anders wil.
Gabriël Ozcan is een talentvolle middenvelder van 18 jaar, die met een beetje geluk de eredivisie kan halen. Derk Boerrigter is een leuke linkerspits van 18, die ook de nodige groeimogelijkheden bezit.
Beide spelers krijgen de kans om de voorbereiding op het nieuwe seizoen met de eerste selectie van FC Twente mee te maken, maar het lijkt erop dat het tweetal niet ingaat op dat aanbod. Ozcan wil weg omdat hij een definitieve plek bij de eerste selectie wil, terwijl Boerrigter wordt begeerd door Ajax.
De tijd dat jonge voetballers al blij zijn met een contract is voorbij. Je moet als club met iets goeds komen, want de spelers en hun zaakwaarnemers (!) hebben tegenwoordig de nodige noten op hun zang. Voor de beleidsbepalers is het vaak lastig manoeuvreren, omdat het op jonge leeftijd moeilijk in te schatten is of iemand daadwerkelijk door kan groeien naar het vereiste niveau. Bij Twente staan ze vanzelfsprekend dan ook niet te springen om jeugdige voetballers al gigantische contracten te geven. De club heeft daarbij geleerd van het verleden toen doorsnee spelers uit het tweede elftal ongelooflijke bedragen verdienden.
Als we de financiële voorwaarden even loslaten en alleen de sportieve kant in ogenschouw nemen, dan is het aanbod van Twente zo gek nog niet. Voor spelers die nog in A1 uitkomen, en dus feitelijk nog niets hebben gepresteerd, is een plekje tussen de grote jongens in de oefencampagne een prachtig podium, toch? Wie echt goed is, pakt die kans gewoon en stelt verder met de mond niet al teveel eisen.
In het geval van Boerrigter ligt het iets anders, want de Oldenzaler kan naar Ajax, terwijl ook PSV en het Duitse Werder Bremen in de markt zijn.
Dat klinkt allemaal leuk, maar de kans dat een Twentse jongen verzuipt bij die topclubs is akelig groot. En het is altijd maar de vraag hoe zoââ¬â¢n jeugdige voetballer daar weer bovenop komt. Zomaar twee voorbeelden: Bernhard Schuiteman was ooit een belofte bij FC Twente en liet zich op jonge leeftijd gekmaken door het Duitse Bayer Leverkusen. Schuiteman brak er niet door en heeft nooit die carrière gekregen die velen voorspeld hadden. Tegenwoordig speelt hij bij Cambuur.
Randy Middelhoff was ooit een supertalent, ging als tiener naar PSV, redde het niet en speelt nu in de eerste klasse bij Sportclub Enschede. Nee, dan Jan Vennegoor of Hesselink. Die kon als 14-jarige ook naar PSV, maar koos bewust voor Twente, groeide in Enschede uit tot een belangrijke kracht en vertrok toen naar Eindhoven. Dat is de weg die een speler als Boerrigter ook zou moeten volgen. Zorg eerst dat je bij een subtopper als Twente - waar de jeugd altijd kansen krijgt - van grote waarde wordt. En als je dan echt top bent, komt Ajax vanzelf weer langs.
Je mag het een jonge voetballer uiteraard niet kwalijk nemen dat hij graag naar Ajax wil, maar op zulke momenten is het belangrijk dat de omgeving van zoââ¬â¢n speler nuchter blijft en de juiste beslissing neemt. Het probleem is dat te veel ouders vaak denken dat hun zoon de nieuwe Johan Cruijff is, terwijl de meeste zaakwaarnemers op de eerste plaats aan zichzelf denken. Boerrigter wordt bijvoorbeeld begeleid door het bureau van de oud-Ajax-spelers Sören Lerby en Sjaak Swart. Het mag duidelijk dat hun belangen niet direct in Enschede liggen. Dat is niet alleen jammer voor Twente, maar vooral spijtig voor de voetballer zelf.
Vuistdikke stralen diarree vochten zich met spetterend geweld een uitweg uit mijn darmen. Een misselijkmakende stank drong mijn neusgaten binnen en veroorzaakte een nieuwe eruptie. Dit keer vond de juichende salmonellakolonie zich een weg naar boven. Met tranende ogen zag ik mijn kots langzaam van de wc-deur naar beneden druipen