FC Twente - AFC Ajax

[Bumme]

Beste Jurryt,

Je moet voor de gein eens wat Ajax-discussiefora bekijken vandaag (schroom niet; ik grasduin ook vaak gniffelend op jullie supportersfora na nederlagen van Feyenoord).

Je zult zien: niets dan gekanker na de verliespartij bij FC Twente, en zo hoort het ook. Daar zijn we Ajacieden voor.

Eén tegenslag en al het positieve is prompt vergeten; dan is het helemaal niks meer.

Misschien is het de leeftijd (ik ben al 34, en om die reden wellicht wijs), maar ik vond het eigenlijk niet meer dan jammer. Toch nog een nederlaag, aan het eind van een sterke reeks. Shit happens.

Eerst maar eens biechten: de meeste Nederlanders houden niet van catenaccio-wedstrijden als FC Twente – Ajax. Ik wel, op zijn tijd.

Ik wil uiteraard niet elke week zo’n pot zien, maar als een Nederlandse topwedstrijd zich eens ontvouwt zoals Twente – Ajax gisteren, dan kan ik daar wel van genieten: een geconcentreerd middenveldgevecht tussen twee ploegen die elkaar weinig toegeven en voorin mensen hebben staan die kunnen toeslaan bij één momentje van onachtzaamheid.

Ajax had kunnen scoren in de eerste helft (Suárez); Twente deed het vlak na rust (scoren uit dode spelmomenten is een onderschat ambacht, trouwens).

In het vervolg heeft Ajax hoegenaamd niets meer kunnen brengen, en daarom vond ik het al met al wel verdiend dat Twente deze 0-0 wedstrijd won. Hechte, solide ploeg. Sterke verdediding, prettig soort onverzettelijkheid, respectabele titelkandidaat.

Mooi spandoek bovendien, bij aanvang: “Uit de gouden korenaren schiep God de Twentenaren. Uit het kaf en de resten de mensen uit het westen.” Zo zie je maar weer: als Tukkers gaan praten, valt er geen chocola van te maken.

Dan tuimelen de klanken er zo’n beetje uit als verfrommelde veulentjes uit het achterwerk van een persende merrie. Maar als ze het netjes opschrijven, komen we er best uit, met zijn allen.

Op Ajax ga ik voor de verandering eens niet kankeren. De ploeg heeft een loodzware reeks beladen duels achter de rug, en daar hadden we ons bijna met een tien en een griffel doorheen gebokst.

Zagreb-thuis, AZ-uit, Feyenoord-thuis, Zagreb-uit en Twente-uit, in vijftien dagen tijd. De laatste horde bleek net iets te hoog, na vier overwinningen, met de doelcijfers 13-4. Het was onze eerste nederlaag sinds 16 augustus (uiteraard in Eindhoven).

Natuurlijk: als je landskampioen wilt worden, zul je voor de verandering ook eens overeind moeten blijven in de directe confrontaties met de ploegen die boven je staan.

De aloude wet dat je kampioen wordt tegen de kleintjes, is een verraderlijke, meestal onware voetbalwijsheid. Je wordt (zeker in een seizoen als het huidige) juist kampioen door in de directe duels je concurrenten te verslaan. Daar is Ajax nog altijd heel slecht in, zo kunnen we constateren.

We krijgen PSV én FC Twente nog thuis na de winterstop. Dan zien we wel weer verder. Overigens heb ik je aan het begin van het seizoen al geschreven dat ik een landstitel voor PSV verwacht. Wij worden tweede. Desondanks vind ik dat Ajax stappen maakt.

Jij wilt natuurlijk weten wanneer ik weer wél ga lopen kankeren op mijn eigen ploeg? Dat kan heel snel zijn; maak je geen zorgen. Als Ajax slap voor de dag komt in de eerstvolgende thuiswedstrijd, tegen Heerenveen, dan ga ik los.

Want: als Ajax echt progressie heeft geboekt, pikken ze de draad nu overtuigend weer op. En ik beloof je dat ik me voor de rest van het seizoen overgeef aan gekanker op Ajax als we in de weken voor kerst klappen oplopen, en daarmee dus afhaken voor de landstitel.

Dat is namelijk een bedenkelijke Ajax-traditie van de laatste tien jaar: het seizoen verkloten in de weken die ook in letterlijke zin de donkerste van het jaar zijn. En vervolgens de hele tweede seizoenshelft een beetje voor Jan Doedel meehobbelen, als kansloze achtervolger.

Als dat weer gebeurt, slik ik al mijn woorden over progressie weer in en ga ik weer mekkeren dat het een aard heeft. Bij deze beloofd.

Maar goed – genoeg over ons. Hoe is ‘t met jullie, daar in de subtop? Komend weekend geen competitievoetbal, dus ik zou zeggen: vertel eens, hoe gaat het ermee? Wel goed, toch? Beetje bekomen van de schrik van vorige week? Het went hè? Ik weet er alles van. Wij hebben dat tegen PSV.

Mazzel!

Menno